อนันทชัย วงศ์พยัคฆ์

เมื่อเราอยู่กับความรู้สึกเฉพาะหน้าก็จะสัมผัสความงดงามของสีสันและอารมณ์ของปัจจุบันขณะ แต่เมื่อเพ่งลึกลงไปใต้ผืนน้ำ ทะลุชั้นเมฆ ข้ามโขดเขาสู่วันเวลาเก่าๆ อารมณ์หม่นเทาก็เข้าโถมทับความรู้สึก เมื่อผมระลึกนึกถึงเรื่องราวของผู้คนที่ได้เข้าไปรับรู้

ใต้เกาะหม้อลงไปสักครึ่งไมล์คือ ‘เกาะหม้อน้อย’ คนมอแกนเรียกว่า “เกาะกระทะ” ลักษณะคล้ายกระทะคว่ำอยู่กลางทะเล ทั้งสองเกาะเป็นเกาะขนาดเล็กเหมือนเนินดินสูงที่โผล่พ้นน้ำขึ้นมา ริมน้ำเป็นผาหิน ถัดขึ้นไปเป็นดินเหนียวปนดินลูกรัง มีไม้ใหญ่ขึ้นปกคลุมร่มครึ้ม ก็ไม่รู้ว่าทำไมคนไทยถึงเรียกว่า “เกาะหม้อ?”