5. ตอบสนอง

ส่วนที่ 5 คือส่วนของการตอบสนอง ฟาจะต้องช่วยทำให้คู่กรณีเนี่ย ต่างฝ่ายต่างก็ได้รับรู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งมีปฏิกิริยาอย่างไร ให้เขารู้ว่าการเกิดความขัดแย้งครั้งนี้มันทำให้เกิดอะไรขึ้นบ้าง เช่น ทะเลาะกันเรื่องนี้แล้วเนี่ยมันทำให้คู่กรณีเนี่ยรู้สึกเจ็บปวด รู้สึกเสียใจ รู้สึกตัวเองไม่มีคุณค่า หรือรู้สึกหงุดหงิดโมโหที่เกิดความขัดแย้งแบบนี้ขึ้น คือทำให้อีกฝ่ายได้รู้ว่าการที่เขากระทำเช่นนี้มันเกิดอะไรขึ้น ได้รับรู้ว่ามันมีปฏิกริยาเกิดขึ้นจริงๆ นะจากพฤติกรรมของตัวเขาเอง ได้รับรู้ว่ามันมีการตอบสนองอย่างไร ซึ่งในช่วงนี้นะครับ ฟาอาจจะขอให้วงเนี่ยได้ช่วยเล่าปฏิกริยาที่เขาตอบสนองต่อความขัดแย้งครั้งนี้ด้วยก็ได้

เช่น มันทำให้เขารู้สึกอะไร หรือทำให้เขามีพฤติกรรมอย่างไรกับความขัดแย้งที่มันเกิดขึ้น เพื่อให้คู่กรณีทั้งสองฝ่ายได้รับรู้ว่า สิ่งที่เขาแสดงพฤติกรรมออกมา หรือมีความรู้สึกออกมา มันส่งผลอะไรต่อทั้งคู่กรณีแล้วก็ต่อวงบ้าง เพื่อให้นำไปสู่การทำให้ความขัดแย้งมันไปสู่ระดับของวง วงก็จะได้เข้ามาช่วยกันจัดการความขัดแย้งนี้ได้ด้วย ไม่ปล่อยให้เป็นเพียงแค่ความขัดแย้งในระดับบุคคลสองคนเท่านั้น

เพราะว่ามุมมองในเรื่องความขัดแย้งในหลักการของฟาสามัญก็คือ ความขัดแย้งทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นเนี่ยมันส่งผลต่อวง แล้ววงก็คือทีมเดียวกัน แล้วการที่เราเป็นทีมเดียวกันนั่นหมายความว่าเราจะต้องช่วยกันในการจัดการปัญหาความขัดแย้ง เพื่อมันจะได้ไม่เป็นอุปสรรคขัดขวางต่อการไปสู่เป้าหมายที่เราวางไว้ร่วมกันตั้งแต่ต้น แต่ว่าในขั้นตอนนี้นะครับ เราก็ต้องระมัดระวังด้วยเหมือนกันว่า การเติมมุมมอง เติมความรู้สึกของคนในวงเข้าไปเนี่ย จะต้องไม่นำไปสู่การเพิ่มความขัดแย้งหรือว่าคู่กรณีอื่นเพิ่มด้วย ซึ่งฟาเองก็ต้องพยายามที่จะจำกัดขอบเขตหล่านี้ให้ได้